Zofia Staśkiewicz - wspomnienie

Ze smutkiem informuję, że w dniu 26.04.2024 r. zmarła wspaniała poetka, wieloletnia (od 1999 r.  do 2012 r.), aktywna członkini Klubu Literackiego Metafora w Ursusie, śp. Zofia Staśkiewicz.

Msza pogrzebowa odbędzie się w dniu 2.05.2024 r. w Sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej
w Ursusie o godz. 10.00, po czym nastąpi pochówek na cmentarzu na Solipsach w Ursusie, przy
ul. Ryżowej 15

                                                                                              Anna Rykowska

                                                                                               Przewodnicząca Klubu Literackiego

                                                                                              Metafora

Ś. P. Zofia Staśkiewicz, jak wszyscy, wykonywała w swoim życiu wiele ról. O wielu jej rolach nic nie wiem. Ale wiem, że była żoną, matką, babcią, animatorką kultury, była też poetką.

I właśnie o tej ostatniej stronie jej osobowości chcę przypomnieć. Do Klubu Literackiego Metafora Pani Zofia dołączyła w 1998 r. Aktywnie uczestniczyła w jego działalności aż do roku 2012. W latach 2000 do 2006 pełniła rolę Sekretarza Zarządu. To funkcja polegająca między innymi na dokumentowaniu spotkań i działań Klubu oraz jego członków.

Ale Pani Zofia była przede wszystkim wspaniałą poetką. Pisała piękne wiersze liryczne, zabawne satyryczne, dowcipne fraszki, pełne miłości do Ojczyzny wiersze patriotyczne i głębokie wiersze o tematyce religijnej. Za swoją twórczość zdobyła wiele nagród w konkursach. O ile wiem nie wydała autorskiego tomiku wierszy, ale wiele jej utworów można znaleźć w antologiach i almanachach wydawanych przez Ośrodek Kultury Arsus.

Na pożegnanie przeczytam wiersz Pani Zofii zamieszczony w antologii „Zwierciadła” z 2002 r.

Wiersz nosi tytuł Jestem

Jestem

Jestem z ciszy i z wiatru,
Z płomiennych zórz,
Jestem z chabrów, bławatków
I szmerów zbóż,
Jestem z pól pozłacanych
promiennym dniem
I z przestrzeni usłanej
Błękitnym lnem.

Jestem z gajów i lasów,
Z przydrożnych wierzb,
Z leśnych chórów co gaszą
Pragnienia łez…
Jestem z Ziemi oranej
Na chleb i sól
I zapachów różanych
Co koją ból…

Jestem z takich sezamów

Gdzie ziela cud;
Na tych zielach diamentów
I pereł w bród.
A faliste miraże
Rozległych łąk
Nie są dziełem malarza
Lecz Boskich rąk…

Mam nadzieję, że jej dusza jaśnieje otoczona miłością i miłosierdziem Boga Stwórcy.

                                                                                                          Anna Rykowska

                                                                                                          02.05.2024 r.

Zmarł Wiesław Kołtuski

(22.11.1946 – 28.12.2022)

Wiesław Kołtuski urodził się 22 listopada 1946 roku.

Ukończył technikum budowlane i Teacher College Institute. Pierwsze wiersze napisał do szuflady w latach 1963-1974.

Pracował na różnych stanowiskach. Jako bezpartyjny fachowiec był zatrudniony na stanowisku zastępcy dyrektora d/s techniczno-eksploatacyjnych. W drugiej połowie lat osiemdziesiątych był właścicielem firmy remontowo-budowlanej.

W roku 1989 wyjechał do USA, później do Kanady. W Toronto ukończył Lakeshore Collegiate Institute i Humber College Institute of Technology z wyróżnieniem.

Do Polski wrócił w roku 1998. We wrześniu rozpoczął pracę na stanowisku nauczyciela języka angielskiego i wychowawcy w Zespole Szkół Zawodowych. W latach 2000-2006 był lektorem angielskiego i wychowawcą w Policealnym Studium Kosmetycznym. Był kilkakrotnie wyróżniany i nagradzany za swoją pracę. Wdrożył indywidualny autorski program nauczania języka angielskiego w Policealnym Studium.

W latach 2005-2006 był słuchaczem na Wydziale Filologii Angielskiej Podyplomowych Studiów na Uniwersytecie Warszawskim.

Po przejściu na emeryturę ponownie zaczął pisać wiersze.

Dorobek literacki Wiesława Kołtuskiego

Wiesław Kołtuski, poeta, wydawca. Członek Klubu Literackiego Metafora przy Ośrodku Kultury Arsus w Ursusie.

W latach 2015 – 2020 wydał dziesięć tomików wierszy:

Kalambury, marzec 2015

Wiersze z gór, lipiec 2015

Początek, grudzień 2015

Wiersze różne, listopad 2016

Plays on Words, grudzień 2016

Wiersze o zwierzętach, luty 2017

Wiersze niedocenione, listopad 2017

Białe wiersze, kwiecień 2019

Wiersze o szczęściu, marzec 2020

Akrostychy, lipiec 2020

Niektóre utwory zamieścił w antologiach i almanachach Klubu Literackiego Metafora:

Z sentymentem i z humorem, 2016

Twórczość pozostanie, 2017

Muza i my, 2017

Niełatwe drogi do Niepodległej – nie tylko z Euterpe, 2018

Pokój gościnny, 2019

Dwie strony, 2020

Symfonie słów, 2021

Poza źrenicą, 2022

                                                                                               Anna Rykowska